ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΛΕΡΓΗΣ

Το νέο βιβλίο του Χειρουργού Ορθοπεδικού, φίλου και συναθλητή κ. Νίκου Μαρκέα, δεν απευθύνεται μόνο στον δρομέα ή στον υποψήφιο δρομέα, αλλά και σε κάθε άνθρωπο που ενδιαφέρεται για την άθληση και γι αυτό που εν γένει στις ημέρες μας αποκαλείται υγιεινή διαβίωση. Όλοι µας θέλουμε µια ζωή γεμάτη υγεία. Το βιβλίο «Η απολογία ενός δρομέα» θα µας βοηθήσει να πετύχουμε τους στόχους μας. Ο Νίκος Μαρκέας, σπουδαίος Ορθοπεδικός Γιατρός και Δρομέας με τεράστια πείρα και γνώστης του τι γίνεται στους στίβους, μοιράζεται τη φιλοσοφία της επιτυχίας για το σωστό και αβλαβές τρέξιμο, «ώστε η καρδιά να χτυπά πιο ρυθμικά, οι πνεύμονες να µην κουράζονται, τα οστά ν’ αντέχουν τις φορτίσεις, το μυαλό να γεννά νέες ιδέες, η ψυχή ν’ αναπτερώνεται». Η υπέροχη γλώσσα που χρησιμοποιεί σε όλα τα κείμενα του, η βαθιά επιστημονική του σκέψη, είναι τα ισχυρά όπλα και αυτού του έργου του Συγγραφέα. Είναι επίσης βέβαιο ότι η όποια πνευματική εργασία όταν βγαίνει από τα βάθη της ψυχής προσθέτει στο οικοδόμημα που λέγεται ανθρώπινος πολιτισμός. Ο Συγγραφέας μέσα από τις αφηγήσεις του και μέσα από αναρίθμητα παραδείγματα, απαντά σε πολλά ζωτικά και καυτά ερωτήματα που αφορούν τον δικό μας «μικρόκοσμο», την ιδιότυπη κοινωνία των Δρομέων. Τίποτα δεν γίνεται φαινομενικά σ αυτό το έργο. Όλα καίνε, βράζουν, ζυμώνονται και βγαίνουν μέσα από εσωτερικές διεργασίες. Το νέο βιβλίο γράφτηκε την πιο κατάλληλη στιγμή. Την στιγμή που το «κίνημα» μας, το «κίνημα» των Δρομέων μεγαλώνει. Αυτή λοιπόν την χρονική στιγμή το νέο βιβλίο του φίλου μου ήρθε να μας προβληματίσει, να μας ξυπνήσει και να ταρακουνήσει τις συνειδήσεις μας.

Πολλά ερωτήματα ζητούν την απάντηση τους.

• Υπάρχουν όρια; 
• Ποια είναι τα όρια αυτά; 
• Ποιος τα ορίζει τα όρια; 
• Πια τρέλα είναι αυτή που μετατρέπει την άθληση από πολύτιμο εργαλείο σε φονικό όπλο;
• Αθλούμεθα ή αυτοκτονούμε και δεν το ξέρουμε ή κάνουμε πως δεν το ξέρουμε;

Πολύ άνθρωποι ονομάζουν τον εαυτό τους «συγγραφέας», δίχως να είναι στην πραγματικότητα. Ο Νίκος Μαρκέας αυτοαποκαλείται όπως εξ άλλου είναι, Γιατρός, Δρομέας, αλλά εγώ θα πρόσθετα ότι είναι και σπουδαίος Συγγραφέας. Τον χαρακτηρίζει η υψηλή πνευματικότητα του λόγου. Καταχτάει τον αναγνώστη με μοναδικό τρόπο, βλέπει την πραγματικότητα και την μετατρέπει σε λόγια. Έχει ανεξάρτητη γνώμη για τη ζωή, τις ανθρώπινες σχέσεις και την Άθληση, γιατί ακριβώς στηρίζει τις απόψεις του στην βαθειά επιστημονική γνώση του. Τα λόγια του είναι κοφτερά, οι χαρακτηρισμοί του είναι σωστοί, το κείμενο του προκαλεί τεράστιο ενδιαφέρων. Γι αυτό εγώ θα πρόσθετα ότι το βιβλίο αξίζει να μελετηθεί σε βάθος και να τύχει Εμπορικής Αξίας παρόμοιας με της σπουδαίας Συγγραφικής του Αξίας. Θα συμβούλευα τους πάντες, αλλά ιδιαίτερα τους συναδέλφους δρομείς να το αγοράσουν.

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε:

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΕΝΤΟΣ»

Θεμιστοκλής Λ. φασούλας

Ερυθραίας 4, Καισαριανή

Τηλ. 210 7648900

Fax  210 7648901

www.defacto.gr

e-mail entosnet@defacto.gr

Λίγα λόγια για τον Συγγραφέα.

• Ο Νίκος Μαρκέας φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
• Έχει μετεκπαιδευτεί παράλληλα στην Μικροχειρουργική και στην Παιδοορθοπεδική τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Μεγάλη Βρετανία.
• Από το 1989 φέρει τον τίτλο του Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών.
• Είναι τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Ορθοπεδικής και Τραυματιολογίας από το 1982.
• Είναι τακτικό μέλος των Εταιριών Μικροχειρουργικής και Επανορθωτικής Χειρουργικής από το 1991.
• Πρόεδρος του τμήματος Ορθοπεδικής Παίδων για το 2008.
• Το Επιστημονικό του έργο είναι τεράστιο, με πολλές διαλέξεις, μονογραφίες, βιβλία, με ανακοινώσεις σε Ιατρικά Συνέδρια, και με δεκάδες δημοσιεύσεις σε έγκυρα Επιστημονικά περιοδικά Ελληνικά και Διεθνή.
• Σήμερα είναι Διευθυντής και εργάζεται στην Β΄ Ορθοπεδική Κλινική του Νοσοκομείου Παίδων «Π. και Α. Κυριακού» με χιλιάδες επεμβάσεις στο ενεργητικό του, βοηθώντας τους ασθενείς του να ανακουφιστούν από τους πόνους και διορθώνοντας συγγενείς δυσπλασίες.
• Πέρα της Φιλάθλου Ιδιότητας του, ο ίδιος είναι Δρομέας Μεγάλων Αποστάσεων από αρκετά χρόνια. Έχει λάβει μέρος σε εκατοντάδες αγώνες και έχει τερματίσει πολλούς Μαραθώνιους Δρόμους.

Όποιος θέλει να έρθει σε επαφή για το βιβλίο ή και για άλλο λόγο με τον κύριο Νίκο Μαρκέα,  μπορεί να τον αναζητήσει στα τηλέφωνα:

210 5910600

210 5734929

Για τη νίκη των Αθηναίων στον Μαραθώνα συνέβαλαν: η ομοψυχία του αθηναϊκού λαού προς υπεράσπιση της ελευθερίας του, με υπερνίκηση των πολιτικών αντιθέσεων μεταξύ των πολιτών· η ευψυχία και η σωματική αλκή των Αθηναίων μαχητών, ασκημένων στον αθλητισμό από την εφηβεία των και ο βαρύς οπλισμός των και τα τρία πολύ ενισχυτικά στον αγχέμαχο αγώνα· το άριστο σύστημα επιστρατεύσεως των Αθηναίων και συνθέσεως των στρατιωτικών μονάδων, βασισμένο στην Κλεισθένεια θέσπιση των δέκα «φυλών», ο πρόσφατος συγκλονισμός και φρονηματισμός των από τη θεατρική παράσταση του έργου του Φρυνίχου «Μιλήτου Αλωσις»· και προπάντων η εύστοχη στρατηγική του αρχιστρατήγου, κατά συναίνεση των άλλων στρατηγών, Μιλτιάδου.

Στη συνείδηση των συγχρόνων της Μάχης του Μαραθώνος Ελλήνων υπήρξαν οι Αθηναίοι πρόμαχοι της Ελλάδος, όπως τονίσθηκε στο νικητήριο επίγραμμα του Σιμωνίδου «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι…». Στη συνείδηση των ίδιων των Αθηναίων μαχητών, η συμμετοχή στην κρίσιμη εκείνη μάχη ίσχυε ως το ύπατο επίτευγμα του βίου των, όπως υποδηλώνει το επιτύμβιο επίγραμμα του μεγαλεπήβολου Αισχύλου «…αλκήν δ’ ευδόκιμον Μαραθώνιον άλσος αν είποι…». Μετά δεκατρείς δεκαετίες και πλέον ο Πλάτων επισήμανε την και πανευρωπαϊκά σωστική αξία της Μάχης του Μαραθώνος· καθώς χαρακτηρίζει την πολεμική δράση των Περσών ως προγραμματισμένη όχι μόνον εναντίον των Ελλήνων, αλλά εναντίον και του συνόλου σχεδόν των κατοίκων της Ευρώπης: «ότε η Περσών επίθεσις τοις Ελλησιν, ίσως δε σχεδόν άπασιν της την Ευρώπην οικούσιν, εγίγνετο» (Νόμοι 698 b 2-4).

Κατά Πλάτωνα ήδη, λοιπόν, αλλά και από τη σημερινή σκοπιά της Ιστορίας, η Μάχη του Μαραθώνος αξίζει να θεωρηθεί κρίσιμη για τη σωτηρία της ελευθερίας όχι μόνο των Ελλήνων, αλλά και των άλλων, συνολικά σχεδόν, λαών της Ευρώπης· έστω και αν επακολούθησαν, μετά δέκα χρόνια, η ναυμαχία της Σαλαμίνας και η Μάχη των Πλαταιών, με κρίσιμη και αυτές συμβολή στη διάσωση της ελευθερίας των Ελλήνων και των άλλων Ευρωπαίων, καθώς προϋπόθεση γι’ αυτές υπήρξε ο υψηλός φρονηματισμός των Ελλήνων από τη μάχη του Μαραθώνος, πηγή εξάλλου της υψηλοφροσύνης ιδιαίτερα των Αθηναίων, υποκινητικής των προς την οικουμενικής ακτινοβολίας πνευματική μεγαλουργία, την αναγωγική των Αθηνών σε «παιδευτήριον της Ελλάδος» και όχι μόνο αυτής.

Του Κ.Ι. Δεσποτόπουλου (Ο Κ.Ι. Δεσποτόπουλος είναι Ακαδημαϊκός).

ΠΗΓΗ: H KAΘHMEPINH

Ποιος αλήθεια είπε πως η ζωή είναι ένας αγώνας δρόμου; Ένας αγώνας με όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί συναρπαστικός. Γεμάτος από δύσκολες κακοτράχαλες ανηφοριές, απότομες κατηφοριές, εφιαλτικές αγωνίες, ανείπωτες χαρές και δυσβάσταχτο πόνο. Ένας αμφίρροπος αγώνας δρόμου, αμφίβολος για τη διάρκειά του, που τον κερδίζει εκείνος που περνάει τη γραμμή του τερματισμού τελευταίος. Το ερώτημα προβάλλει αδυσώπητο: Μπορούμε να επιμηκύνουμε την απόσταση; Ή, μπορούμε άραγε να βελτιώσουμε την ποιότητα αυτής της διαδρομής;

Η μακροζωία είναι ένα πανανθρώπινο αίτημα. Απασχολεί κυρίως όσους πέρασαν το κατώφλι της μέσης ηλικίας και νιώθουν έντρομοι πως, αργά αλλά σταθερά, οι δυνάμεις τούς εγκαταλείπουν. Μερικοί, ωστόσο, αγωνίζονται να διατηρηθούν ακμαίοι με νύχια και με δόντια, εξαπατώντας προφανώς τους εαυτούς τους και το περιβάλλον τους. Άλλοι έχουν παραδοθεί από κάθε προσπάθεια, έχουν σηκώσει λευκή σημαία, απελπισμένα έρμαια στη διαδικασία φθοράς που σταδιακά τους μεταμορφώνει. Πολλοί αδυνατούν να συνηθίσουν την ιδέα των γηρατειών.

Τα μυστικά της μακροζωίας παρέμειναν επτασφράγιστα κλειστά σε όλη την πορεία της ανθρώπινης ιστορίας. Η αγωνία του ανθρώπου που γερνάει πέρασε σε όλες τις μορφές τέχνης, από τις ελαιογραφίες του Γκόγια μέχρι τις ποιητικές σελίδες του Γκαίτε. Ο Φάουστ προτιμάει να συνάψει συμφωνία με το δαιμόνιο Μεφιστοφελή, με αντάλλαγμα τη διατήρηση της νεότητας και τη δυνατότητα πρόσβασης στην απόλυτη γνώση. Ο Ντόριαν Γκρέυ, στο μυθιστόρημα του Όσκαρ Ουάιλντ, παραμένει διαχρονικά αμετάβλητος, ενώ παρατηρεί το πορτραίτο του να γερνάει με τον καιρό. Ο δικός μας Νίκος Καζαντζάκης ήθελε να κατέβει στο σταυροδρόμι, ν’ απλώσει το χέρι και ν’ αρχίσει να ζητιανεύει από τους διαβάτες «ένα τέταρτο της ώρας ο καθένας». Στα 1911, ο Καβάφης έγραφε σ’ ένα του ποίημα:

«Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,

μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων,

τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,

κρύα κεριά, λιωμένα και κυρτά».

Την ίδια ώρα οι επιστήμονες δίνουν το δικό τους αγώνα. Και στο εργαστήριο, κατάφεραν να διπλασιάσουν, ή να τριπλασιάσουν, το προσδόκιμο επιβίωσης σε μύγες και σε σκουλήκια. Η εωσφορική τους αλαζονεία έφθασε στο σημείο να φιλοδοξούν πως θα επιτύχουν κάτι ανάλογο και στον άνθρωπο. Κι ας γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι βιολογικοί κανόνες, που οδηγούν τα έμβια όντα να γεννιούνται, να επιζούν για ένα προκαθορισμένο χρονικό διάστημα και, στη συνέχεια, να φθείρονται και να πεθαίνουν, είναι παντοδύναμοι κι απαραβίαστοι.

Οι περισσότεροι ερευνητές ονειρεύονται την πιθανότητα να επιτύχουν σύντομα, μαζί με την παράταση της ζωής, και την ποιοτική της βελτίωση. Η έρευνα έχει αρχίσει θαρραλέα να εξετάζει τη δυνατότητα του ανθρώπου να διανύει τη δεύτερη εκατονταετία της ζωής του, έχοντας απαλό δέρμα, σφριγηλούς μυς, οξεία όραση, υψηλή ενέργεια και σεξουαλική ικανότητα, όπως στην πρώτη του νιότη.

Η ιστορία αποδείχτηκε σύμμαχος με τους ερευνητές και τις φιλοδοξίες τους. Στην αρχή του εικοστού αιώνα, το προσδόκιμο επιβίωσης για κάποιον που γεννιόταν στις ΗΠΑ ήταν τα 47 χρόνια. Στα μέσα του αιώνα ήταν λίγο μεγαλύτερο, παρά τις απώλειες σε ανθρώπινες ζωές που συνεπάγονταν οι δυο Παγκόσμιοι πόλεμοι και η πανδημία της Ασιατικής γρίπης του 1918. Είχαν προηγηθεί φυσικά οι πρόοδοι στην ποιοτική παρασκευή και διάθεση των τροφίμων, η διαθεσιμότητα των βιταμινών και η ανακάλυψη της πενικιλίνης και τόσων άλλων αντιβιοτικών, για την καταπολέμηση των θανατηφόρων μικροβιακών νοσημάτων. Τις τελευταίες δεκαετίες, το προσδόκιμο επιβίωσης αναρριχήθηκε αξιόλογα. Πιστεύεται ότι, ένα παιδί που γεννιέται σήμερα στις ΗΠΑ μπορεί να ελπίζει πως θα γιορτάσει κάποτε τα εκατοστά του γενέθλια.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »