ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΛΕΡΓΗΣ

Όποιος φίλος της ιστοσελίδας μου θέλει να ελέγξει την ταχύτητα της ADSL σύνδεσης του, μπορεί να το κάνει αν επισκεφτεί την ιστοσελίδα που προτείνω παρακάτω. Παρ όλο που οι υπεύθυνοι του site υποστηρίζουν ότι η δοκιμή της ταχύτητας είναι καθαρά ενδεικτική και δεν είναι αξιόπιστη, εγώ έχω διαπιστώσει ότι το τσεκάρισμα είναι πολύ κοντά στην πραγματική ταχύτητα της γραμμής.

Για να πάτε στο site πατήστε εδώ >>> www.adslgr.com/features/SpeedMeter/

Πιθανόν σήμερα να ζούμε γιατί στις 29 Απριλίου του 1877, δηλαδή σαν σήμερα, ο Παστέρ παρασκεύασε το πρώτο εμβόλιο για ζώα. Ο Λουδοβίκος Παστέρ γεννήθηκε την 27 Δεκέμβρη του 1822 στη Γαλλία και σπούδασε χημεία. Το έτος 1855, ανακάλυψε πως η ζύμωση του οινοπνεύματος δεν γινόταν αυτόματα όπως πίστευαν μέχρι τότε αλλά γινόταν χάρη στο μικρόβιο ζυμομύκητα. Έτσι λοιπόν αφιέρωσε την ζωή του στη μελέτη των μικροβίων. Το 1857 δημοσίευσε για πρώτη φορά μια εργασία στην οποία ανέφερε ότι λόγω των μικροβίων γίνετε εφικτή η οινοπνευματική ζύμωση. Το ίδιο υποστήριξε και για το ξινισμένο γάλα, και επομένως αφού προκαλούν αυτές τις μεταβολές σίγουρα θα μεταφέρουν και αρρώστιες στον άνθρωπο. Οι επιστήμονες της εποχής άκουγαν τις ανακοινώσεις του και ήταν εχθρικά προσκείμενοι προς αυτές. Ο ίδιος όμως συνέχισε τις έρευνες και έτσι μπόρεσε να παρασκευάσει <<το γάλα που δεν ξινίζει>>. Το παστεριωμένο γάλα ( από τη λέξη Παστέρ ), όπως έχει ονομασθεί προς τιμή του. Το παστεριωμένο γάλα δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα απλό γάλα, από το οποίο έχουν αφαιρεθεί τα μικρόβια.

Το πρόβλημα των εγχειρήσεων ακρωτηριασμού της εποχής εκείνης ήταν πολύ μεγάλο. Περίπου ο ένας στους δύο χειρουργικούς ασθενείς πέθαινε από γάγγραινα λόγω ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων. Το έτος 1865 ένας καθηγητής χειρουργικής, ο Ιωσήφ Λίστερ, θέλησε να μιμηθεί τον Παστέρ. Αποστείρωσε για πρώτη φορά τον χειρουργικό θάλαμο και έπλενε με φαινικό οξύ τα τραύματα των ασθενών και το χειρουργικό τραπέζι. Οι θάνατοι μειώθηκαν κατά πολύ, ο ίδιος και ο Παστέρ δικαιώθηκαν, και μ αυτό τον τρόπο χάραξε για την ανθρωπότητα μια νέα εποχή.

Ένα φθινόπωρο ο Παστέρ χρησιμοποίησε κοτόπουλα ως πειραματόζωα. Τα εμβολίασε με μικρόβια χολέρας από κότες τα οποία είχε καλλιεργήσει αλλά τα είχε αφήσει αχρησιμοποίητα όλο το καλοκαίρι. Τα κοτόπουλα προς μεγάλη έκπληξη όλων δεν πέθαναν. Αυτή ήταν και η αρχή του εμβολιασμού. Ότι δηλαδή οι διάφοροι οργανισμοί προστατεύονται από τις ασθένειες, αν εμβολιαστούν έγκαιρα με εξασθενημένες καλλιέργειες από τα μικρόβια που τις προκαλούν.

Έτσι την 29 Απρίλη του 1877, παρουσίασε και επίσημα το πρώτο εμβόλιο για ζώα. Τα πουλερικά σώθηκαν από τη χολέρα. Τα βοοειδή από τον άνθρακα. Οι χοίροι από το ανεπύρωμα. Το εμβόλιο κατά της λύσσας μείωσε κατά πολύ τον αριθμό των λυσσασμένων σκυλιών. Λίγο μετά παρασκεύασε και το πρώτο εμβόλιο κατά της λύσσας σε άνθρωπο. Το 1886 έγινε ένας πολύ μεγάλος έρανος. Ο Παστέρ συγκέντρωσε πολλά χρήματα από τα οποία μπόρεσε να στηθεί στο Παρίσι το Ινστιτούτο Παστέρ, το οποίο αρχικά είχε σαν στόχο την πρόληψη και τη θεραπεία της λύσσας. Λειτούργησε για πρώτη φορά το 1888. Σύντομα όμως δραστηριοποιήθηκε και σε άλλες ασθένειες, παράγοντας εμβόλια για κάθε νόσο. Με τον καιρό ιδρύθηκαν παραρτήματα του Ινστιτούτο Παστέρ σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην χώρα μας, το Ινστιτούτο Παστέρ τέθηκε σε λειτουργία το 1920.

Ο Λουδοβίκος Παστέρ πέθανε την 28 Σεπτέμβρη του 1895 και ανακηρύχτηκε όχι άδικα, ως μεγάλος ευεργέτης της ανθρωπότητας.

Το Δίκτυο για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Σωματικής Τιμωρίας σε Παιδιά, την 30 Απριλίου που είναι η παγκόσμια ημέρα κατά της σωματικής τιμωρίας, θα συμβάλει κι αυτό στην προσπάθεια που καταβάλλεται σήμερα να αντιμετωπιστεί ριζικά και να εξαλειφθεί αυτό το κοινωνικό πρόβλημα. Το κυρίαρχο σύνθημα που υιοθέτησε το δίκτυο είναι «Μίλα μου, μη με χτυπάς!» Το Δίκτυο κάτω από τον συντονισμό του Συνηγόρου του Παιδιού, καλεί όλους τους πολίτες της χώρας και φυσικά όλους τους φορείς μας να συμβάλουν ενεργά και να συντονίσουν τις προσπάθειες τους για την κατάργηση της άσκησης της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά και την υιοθέτηση άλλων πιο πολιτισμένων τρόπων για τη σωστή διαπαιδαγώγησή τους. Τέτοιοι τρόποι θεωρούνται σήμερα ο διάλογος ο οποίος όλο και σπανίζει στις μέρες μας και η καλή επικοινωνία μεταξύ γονιών και παιδιού.

Το Δίκτυο επίσης έδωσε στην δημοσιότητα το Δεκάλογο κατά της Σωματικής Τιμωρίας στα Παιδιά. Ο δεκάλογος συντάχθηκε με βάση τις πιο σύγχρονες παιδαγωγικές αντιλήψεις και βασίστηκε στην Ελληνική και διεθνή νομοθεσία. Ο Δεκάλογος αυτός σύντομα θα αναρτηθεί σε όλα τα σχολεία, στα Παιδιατρικά Νοσοκομεία και γενικά σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες που αφορούν τον παιδικό πληθυσμό.

Ο δεκάλογος αναφέρει:

1. Τα παιδιά, όπως και οι μεγάλοι, έχουν δικαίωμα στην προστασία από κάθε μορφή βίας. Η σωματική τιμωρία είναι μία μορφή βίας.
2. Το ξύλο, το χαστούκι, το τράβηγμα του αυτιού και γενικά η επιβολή σωματικού πόνου στο παιδί είναι μορφές σωματικής τιμωρίας και πλέον δεν επιτρέπονται από το νόμο (Ν.3500/06, άρθρο 4).
   
3. Κανένα πρόσωπο που έχει στην ευθύνη του ένα παιδί, δεν έχει δικαίωμα να του επιβάλλει σωματική τιμωρία.
4. Οι γονείς έχουν την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους και οφείλουν να τα μεγαλώσουν, χωρίς να χρησιμοποιούν βία σε βάρος τους και να προσβάλλουν την αξιοπρέπειά τους.
5. Η σωματική τιμωρία θίγει την προσωπικότητα του παιδιού.
6. Η σωματική τιμωρία δεν είναι αποτελεσματικό μέσο διαπαιδαγώγησης.
   
7. Ένα παιδί που μεγαλώνει με ξύλο, μαθαίνει να λύνει τα προβλήματά του με βίαιο τρόπο.
8. Η σωματική τιμωρία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές μορφές κακοποίησης.
9. Ο διάλογος και η μη βίαιη διαπαιδαγώγηση είναι ο καλύτερος τρόπος για να μαθαίνει ένα παιδί τους κανόνες και τα όρια που χρειάζεται στη ζωή του.
10. Είναι στο χέρι μας να βγάλουμε το ξύλο και τη βία από τη ζωή των παιδιών.

Σε 250 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα, οι αγαπημένες παραλίες μας δεν θα υπάρχουν πια, γιατί πολύ απλά η ίδια η Μεσόγειος δεν θα υπάρχει. Στην θέση της θα δημιουργηθεί μια τεράστια σε όγκο και μήκος οροσειρά, γιατί οι πλάκες της Αφρικής σπρώχνουν προς την κατεύθυνση της Ευρώπης. Η Αυστραλία θα μετακινηθεί βορείως και θα ενωθεί και αυτή με την Ασία. Λέγεται επίσης ότι ο Ατλαντικός ωκεανός αφού μεγαλώσει αρχικά μετά θα εξαφανιστεί εντελώς.

Κάτω στην Κρήτη την πατρίδα μου, συγκεκριμένα στην νότια πλευρά του νομού Ηρακλείου, δεσπόζουν τα Αστερούσια όρη με ψηλότερη κορυφή τον Κόφινα. Εκεί στον Κόφινα λοιπόν υπάρχει ένα ιερό από την Μινωική εποχή. Υπάρχει όμως και το εκκλησάκι του Τίμιου Σταυρού που όπως όλοι γνωρίζουν γιορτάζει κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου. Εκεί λοιπόν κοντά στο εκκλησάκι έχουν φυτρώσει οι << Μηλίτσες του Κόφινα >> που όπως λένε οι τοπικές παραδόσεις, τα δέντρα αυτά φύτρωσαν από το αίμα μιας προσκυνήτριας που γκρεμίστηκε στα βράχια καθώς πήγαινε να προσκυνήσει.

Σήμερα, στο βουνό αυτό υπάρχουν ριζωμένα πάνω στα βράχια, μόνο τρία δυστυχώς δέντρα της << σορβιάς της ακανθώδους >> ή << Sorbus umbellata >>. Τα δέντρα κάνουν καρπό που ώριμάζει περίπου στα μέσα του Σεπτέμβρη. Ο καρπός αυτός μοιάζει με μήλο αλλά το μέγεθος του είναι περίπου όπως το ρεβίθι. Από τούς προσκυνητές ο καρπός θεωρείται ιερός και επομένως θεραπευτικός.

Κάθε χρόνο, την παραμονή της γιορτής του Τίμιου Σταυρού που γιορτάζει η εκκλησία οι καρποί αυτοί κόβονται από τους πιστούς και αφού τους αφήσουν όλη νύχτα στο νερό της πηγής, το ξημέρωμα τους τοποθετούν πάνω στην Αγία Τράπεζα. Προς το τέλος της θείας λειτουργίας, ο ιερέας περιφέρει τους καρπούς στην κορυφή του Κόφινα, συνοδευόμενος από τους πιστούς. Στο τέλος τους ευλογεί και μοιράζει σε κάθε προσκυνητή από ένα καρπό.

Το έθιμο αυτό της λατρείας των ιερών δέντρων, λέγεται ότι έχει τις ρίζες του στον μινωικό πολιτισμό και χαρακτηρίζεται σήμερα ως η αυθεντικότερη μορφή σύγχρονης δεντρολατρείας στον λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο.

Ο Λαγοκέφαλος ή Lagocephalus Sceleratus
Όλοι μέχρι σήμερα γνωρίζαμε τα δηλητηριώδη μανιτάρια, αργότερα μάθαμε και το διαβολόχορτο. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν ότι υπάρχουν και δηλητηριώδη ψάρια. Ένα τέτοιο είδος δηλητηριώδους ψαριού πέρασε από το Σουέζ και είναι ήδη στις Ελληνικές θάλασσες. Ονομάζεται Λαγοκέφαλος ή Lagocephalus Sceleratus όπως είναι κανονικά η επιστημονική του ονομασία. Το ψάρι αυτό παράγει μια τοξίνη που προκαλεί ακόμη και θάνατο για όποιο το καταναλώσει. Το 2003 έκανε την εμφάνιση του για πρώτη φορά στις θάλασσες των Δωδεκανήσων, αλλά σήμερα ζει σε όλο το Αιγαίο πέλαγος. Σαν ψάρι είναι άγνωστο σε πολλούς ψαράδες και ιδιαίτερα στους ερασιτέχνες. Ο λεσεψιανός μετανάστης, όπως αποκαλούνται τα ψάρια και οι άλλοι οργανισμοί που μέσω Σουέζ περνάνε στην Μεσόγειο, εθεάθη αρχικά στο τρίγωνο Σύμη – Ρόδος – Καστελόριζο αλλά σήμερα έφθασε μέχρι και στις ακτές της Βόρειας Ελλάδας.

Η δηλητηριώδης τοξίνη είναι η Τετραδοτοξίνη ΤΤΧ η οποία προκαλεί στον άνθρωπο αναπνευστικές διαταραχές, ανεπάρκεια του κυκλοφορικού συστήματος, μυϊκή παράλυση ακόμη και θάνατο σε όποιο καταναλώσει το ψάρι. Θανατηφόρα περιστατικά έχουν αναφερθεί ως τώρα στον Λίβανο και στο Ισραήλ. Το μήκος του ψαριού αυτού συχνά υπερβαίνει το μισό μέτρο ενώ το βάρος του είναι περίπου 1500 – 1700 γραμμάρια.

Ο πληθυσμός του Λαγοκέφαλου ή Lagocephalus Sceleratus αυξάνεται σημαντικά και προκαλεί μεγάλη ανησυχία στις αρχές οι οποίες αναζητούν τρόπους αντιμετώπισης του προβλήματος εν όψη καλοκαιριού.

Είμαι φανατικά υπέρ της συχνής κατανάλωσης ψαριού γιατί είναι ένα τρόφιμο ανεκτίμητης αξίας από πολλές πλευρές. Επειδή ζούμε στην Ελλάδα το έχουμε σε μεγάλη επάρκεια σαν νησιωτική χώρα που είμαστε και τις περισσότερες φορές είναι εύκολο να το βρούμε φρέσκο. Αν όμως αδυνατούμε να το βρούμε, πρέπει να ξέρουμε ότι και το κατεψυγμένο ψάρι είναι εφάμιλλο του νωπού και δεν υπολείπεται σημαντικά σε θρεπτική αξία και γεύση. Βέβαια με την προϋπόθεση, ότι έχει καταψυχθεί σωστά και έχουν κρατηθεί οι ασφαλείς συνθήκες κατάψυξης σε όλα τα ενδιάμεσα στάδια της διακίνησής του, μέχρι να φτάσει στον τελικό καταναλωτή. Τρώτε φρέσκο ή έστω κατεψυγμένο ψάρι, τουλάχιστον δυο φορές την εβδομάδα. Αν είναι φρέσκο, ακόμα καλλίτερα. Σ αυτή την περίπτωση λοιπόν, τουλάχιστον πρέπει να το αναγνωρίζουμε.

Το φρέσκο ψάρι το οποίο μόλις έχει αλιευθεί δεν έχει καθόλου οσμή. Μετά από λίγη ώρα αρχίζει να μυρίζει θάλασσα και μετά ακολουθεί ένα άλλο στάδιο που μυρίζει έντονα ψαρίλα. Το φρέσκο ψάρι, είναι αρκετά σκληρό και άκαμπτο. Αν όμως το τοποθετήσουμε στην παλάμη μας σχηματίζει ένα τόξο με φορά προς τα πάνω. Όταν το πιέσουμε με το δάχτυλο μας, δεν αφήνει σημάδι και το κρέας του έχει τέτοια ελαστικότητα που θα επανέλθει πολύ γρήγορα. Το φρέσκο ψάρι έχει μάτια λαμπερά, ενώ τα βράγχια του έχουν κόκκινο ή ροζ χρώμα και είναι υγρά. Βράγχια στεγνά, θαμπά ή καφέ χρωματισμού, είναι σοβαρή ένδειξη ότι το ψάρι δεν είναι φρέσκο. Πέρα όμως από την όψη του, το φρέσκο ψάρι μπορούμε να το αναγνωρίσουμε και όταν το καθαρίζουμε και αφού το μαγειρέψουμε. Στο φρέσκο ψάρι, τα λέπια έχουν μεταλλική λάμψη και κολλάνε στο δέρμα αλλά καθαρίζεται πολύ εύκολα, ενώ τα εντόσθια του αφαιρούνται ολόκληρα χωρίς να σπάσουν. Όταν το φρέσκο ψάρι είναι ήδη μαγειρεμένο η σάρκα του από το κόκαλο αποσπάται πολύ εύκολα.
Το κατεψυγμένο ψάρι είναι εφάμιλλο του νωπού σε θρεπτική αξία και γεύση, με την προϋπόθεση βέβαια ότι έχει καταψυχθεί σωστά και δεν έχει αποψυχθεί καθόλου στα ενδιάμεσα στάδια της διακίνησής του μέχρι να φτάσει στον καταναλωτή.