Την Κυριακή 27 Ιουνίου  και ώρα 18.00 θα διεξαχθεί για πρώτη  φορά στην Ελλάδα με τη συνεργασία του  Δήμου Ασκληπιείου και Δήμο Επιδαύρου  λαϊκός αγώνας Δρόμου 14χλμ. με την οργανωτική βοήθεια του Συλλόγου ΤΕΛΜΗΣΣΟΣ  ΑΠΣ Νέας Μάκρης Αττικής και της ΕΟΛΣΜΑΥ. Η διαδρομή περιλαμβάνει 8,200 μ ασφάλτινη διαδρομή ανάμεσα σε πορτοκαλεώνες, 1800μ δασικό μονοπάτι κατά μήκους αρχαίας διαδρομής και το υπόλοιπο ασφάλτινο μέχρι τον τερματισμό εντός του αρχαίου Θεάτρου της Επιδαύρου. Θα υπάρξουν 5 σταθμοί υδροδοσίας με εμφιαλωμένο νερό.

Αφετηρία αγώνα: Μικρό  θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου-Λιμάνι και  τερματισμός στο Αρχαίο Στάδιο Ασκληπιείου.

Απονομές: Θα βραβευτούν οι 3 πρώτοι της γενικής κατηγορίας.

Για τα παιδιά θα γίνουν ειδικές βραβεύσεις ενώ σπάνια αναμνηστικά μετάλλια και ιδιαίτερα διπλώματα θα δοθούν σε όλους τους τερματίσαντες.

Δικαίωμα Συμμετοχής: Όλοι οι αθλητές έχουν δικαίωμα συμμετοχής στον αγώνα, συμμετέχουν με δική τους ευθύνη, ενώ θα πρέπει πρόσφατα να έχουν  περάσει από Ιατρικές εξετάσεις ιδιαίτερα καρδιολογικές. Για συμμετέχοντες κάτω των 18 ετών χρειάζεται η συγκατάθεση των γονέων τους και συμμετέχουν με ευθύνη αυτών.

Απονομή επάθλων: Θα γίνει με τον τερματισμό και του τελευταίου αθλητή ενώ θα υπάρξουν και ιδιαίτερες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Αξίζουν λίγα λόγια για την Αρχαία Επίδαυρο Επίδαυρος είναι ιστορική πόλη του νομού Αργολίδας στην ανατολική του πλευρά. Είναι κτισμένη στους πρόποδες των ορέων Αραχναίο, Κορυφαίο και Τίθιο, όπου, σύμφωνα με τη μυθολογία, γεννήθηκε ο Ασκληπιός. Η στρατηγική της θέση, αλλά, κυρίως, το Ασκληπιείο της, συντέλεσαν, ώστε η πόλη να γνωρίσει πρωτοφανή ανάπτυξη. Οι κάτοικοί της ασχολούνταν κυρίως με τη ναυτιλία. Ο πρώτος οικισμός της ανήκει στην προϊστορική εποχή.Βρίσκεται 12 χλμ από την κωμόπολη της Παλαιάς Επίδαυρου. Το όνομα Επίδαυρος  της δόθηκε από τον τρίτο κατά σειρά άρχοντά της, που ήταν και  ήρωας της Επιδαύρου, τον Επίδαυρο, γιο του Άργους και της Ευάδνης. Σύμφωνα με τον Όμηρο πήρε ο Επίδαυρος μέρος στον Τρωικό Πόλεμο και είχε ως αρχηγούς τον Ποδαλείριο και το Μαχάονα, που ήταν γιοι του Ασκληπιού. Η Επίδαυρος πήρε μέρος στους Μηδικούς Πολέμους και υπήρξε σύμμαχος των Σπαρτιατών στον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Σημειώνεται μάλιστα και ο Επιδαύριος Πόλεμος, που έγινε μεταξύ αυτών και των Αργείων συμμάχων των Αθηναίων. Γίνεται μέλος της Αχαϊκής Συμπολιτείας το 243 π.Χ. Ξακουστή σ´ όλη  την Ελλάδα την έκανε το Ασκληπιείο της, ένα από τα σπουδαιότερα της  αρχαιότητας, με το ιερό του Ασκληπιού που απέχει 15 περίπου χλμ. από την πόλη. Στους ίδιους περίπου χώρους λάτρευαν και τον Απόλλωνα, υπήρχε όμως προς τιμή του ιδιαίτερο ιερό λίγο πιο ψηλά από το αρχαίο θέατρο. Από τα τέλη του ε´ αιώνα και αρχές του δ´, ο Ασκληπιός γίνεται ο πραγματικός κύριος της πόλης.

Για πληροφορίες και  για δηλώσεις συμμετοχής στον αγώνα  επικοινωνείτε με Δήμο Ασκληπιείου  στο : 27530 60100 Δήμο Επιδαύρου 2753041250 ή 6973239184 ή με τον  Β.Καραβασίλη στο 2294098696 ή 6942633465

Δηλώσεις συμμετοχής:

Δήμος Ασκληπιείου fax 27533 60102

Δήμος Επιδαύρου   fax 27530 42062

Μια απίστευτη εμπειρία έζησαν οι 71 Έλληνες και Ελληνίδες Δρομείς (μαζί με τους 23 Συνοδούς) που φιλοξενήθηκαν στην πανέμορφη Πολιτεία της Μασαχουσέτης, στα πλαίσια της διοργάνωσης του 114ου Διεθνούς Μαραθωνίου της Βοστώνης. Μια εμπειρία που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στις καρδιές και τις ψυχές ΟΛΩΝ μας και η οποία θα μπορούσε κανείς να τη χαρακτηρίσει Ο­ΝΕΙ­ΡΙ­ΚΗ. Γιατί μόνο στα όνειρα μας θα μπορούσαν να υπάρχουν τόσο φιλόξενοι, τόσο απλοί, τόσο Θερμοί, τόσο οργανωμένοι πολίτες. Τόσο περιποιητικοί, τόσο Αγαπητοί, τόσο καθαροί, τόσο ανιδιοτελείς, τόσο Ανθρώπινοι, όσο ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΑΝ στο Χόπκιντον, στο Άσλαντ, στο Χόλιστόουν, στο Φράκιγχαμ της Βοστώνης στις εφτά ημέρες που ήμασταν εκεί.

Ημέρες που δεν θέλαμε να τελειώσουν. Στιγμές μοναδικές σε κάθε εκδήλωση, σε κάθε επίσκεψη μας σε κάθε σταθμό αυτής της μοναδικά οργανωμένης από την Αθλητική Ένωση του Χόπκιντον και τους TIM GILDUFF και τον MICHAEL NISCH (Προέδρου της Τεχνικής Επιτροπής του Μαραθωνίου της Βοστώνης και Προέδρου της ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ του Χόπκιντον, αντίστοιχα) και τους εκατοντάδες εθελοντές – συντελεστές αυτής της εκπληκτικής εμπειρίας. Μήνες αναμονής και προετοιμασίας που συμπυκνώθηκαν σε αυτή την αξέχαστη εβδομάδα που θα χαράξει τις ζωές και τις ψυχές όλων μας, τόσο των 94 Ελλήνων που μεταβήκαμε εκεί, όσο και των εκατοντάδων ΦΙΛΟΞΕΝΩΝ ΦΙΛΩΝ (και αδελφών πια) του Χόπκιντον και των γύρω περιοχών. Μήνες που τα ερωτήματα έρχονταν βροχή και ευνόητα δημιουργούσαν ένα επιφυλακτικό και ανυπόμονο πνεύμα, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς. Το αποτέλεσμα; Τα λόγια είναι ΦΤΩΧΑ… Πολύ φτωχά να περιγράψουν αυτά που βιώσαμε κάθε ημέρα, κάθε ώρα, κάθε δευτερόλεπτο στην παραμονή μας στη Βοστώνη και το Χόπκιντον.

Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως.

Τετάρτη μεσημέρι προς απόγευμα φθάσαμε στη Βοστώνη, στο Αεροδρόμιο Λόγκαν. Αφού συγκεντρώθηκαν και τα δύο γκρουπ (μέσω Λονδίνου και μέσω Παρισίων) στο αεροδρόμιο συναντήσαμε την κ. Καίτη και τον σύζυγό της Κωνσταντίνο που τους είχαμε κοντά μας όλη σχεδόν την εβδομάδα σε όλες τις εκδηλώσεις μας και οι ευχαριστίες προς την προσφορά τους είναι αυτονόητες, αλλά και η Μαρία που κι αυτή συνεισέφερε τα μέγιστα στην παραμονή μας εκεί (Έλληνες που ζουν στην Αμερική). Μπαίνοντας στα λεωφορεία, έπειτα από διαδρομή 40 περίπου χιλιομέτρων, φθάσαμε στο μαγευτικό Χόπκιντον όπου συγκεντρωθήκαμε στην Εκκλησία First Cοngregational Church. Η υποδοχή μας ήταν εκπληκτική, παρατεταγμένες οι οικογένειες που μας φιλοξενούσαν, ο επίσκοπος Βοστώνης, ο πρόξενος της Ελλάδας, η ηγεσία της Αθλητικής Ένωσης Βοστώνης και της Αθλητικής Ένωσης Χόπκιντον, μας χειροκροτούσαν επί 10′ τουλάχιστον ενώ οι οικογένειες κρατούσαν χαρτόνια με τα επώνυμά μας. Αγκαλιές σφιχτές μας έδωσαν μια πρώτη γεύση, για την απλόχερη φιλοξενία. Γεύμα και μετά στα υπέροχα πνιγμένα μέσα στο πράσινο σπίτια τους.

Η έκπληξη μετά τη νύχτα που ξεκούρασε τα εξαντλημένα από το ταξίδι σώματά μας ήταν την άλλη ημέρα το πρωί. Πέμπτη πρωί, πρωινό στο ΚΑΠΗ του Χόπκιντον, όπου μπαίνοντας μάλλον σε restaurant της Μεγάλης Βρετανίας, παρέπεμπε. Ευγενικοί κύριοι και κυρίες του ΚΑΠΗ να μας περιποιηθούν, ενώ συναντήσαμε τον Δήμαρχο του Μαραθώνα κ. Ζαγάρη, τον Αντιδήμαρχο Μαραθώνα κ. Καλέμη και τον Δημήτρη Κυριακίδη, γιο του αείμνηστου Στέλιου Κυριακίδη που μας βοήθησε όλους τους μήνες της προετοιμασίας και ήταν κι αυτός ο βασικός συντελεστής της εκδρομής μας εκεί. Ανταλλάξαμε δώρα και ευχές και φύγαμε να πάμε σ’ ένα καταπληκτικό σχολείο του Χόπκιντον, το Elmwood School που παρακολουθήσαμε την παρουσίαση των Elite Κενυατών Δρομέων, σ’ ένα φαντασμαγορικό αμφιθέατρο με πλήθος πρωτοτυπίες. Έπειτα απ’ αυτή την εκδήλωση φύγαμε για την Επίσημη δεξίωση και υποδοχή από τον κυβερνήτη της Μασαχουσέτης και τις γερουσιαστές, τις κ. Caren Spilka και Caroline Dykema με την ανταλλαγή δώρων και ευχών και την παρουσίαση των Ελλήνων Δρομέων, ενώ η εκδήλωση ξεκίνησε και έκλεισε με την παρουσίασή της το Χόπκιντον Evirl Scount Tea, ενός λιτού αλλά περιεκτικού προγράμματος. Ακόλουθα, την ελληνική αποστολή δεξιώθηκε ο πρόξενος της Ελλάδας στη Βοστώνη κ. Κωνσταντίνος Ορφανίδης με τη διπλωματική αποστολή και εκτός των Ελλήνων Δρομέων οι οποίοι ήσαν και οι επίτιμοι προσκεκλημένοι, τιμήθηκε ο Δημήτρης Κυριακίδης, ο Tim Kilduff, η γερουσιαστής κ. Caren Spilka και πολλοί άλλοι. Δώσαμε συνέντευξη στον Εθνικό Κήρυκα της Νέας Υόρκης, στον ανταποκριτή των Νέων και Συνάδελφο Δρομέα Γ. Παπαδόπουλο, στα τοπικά κανάλια και εφημερίδες του Χόπκιντον που είχαν πολυσέλιδες εκδόσεις, ενώ η μεγαλύτερη εφημερίδα της Βοστώνης “Boston Glo­be” είχε φωτογραφίες και αφιερώματα στους Έλληνες Δρομείς.

Κατάκοποι την Πέμπτη, φρέσκοι την Παρασκευή επισκεφθήκαμε το Γυμνάσιο-Λύκειο Middle School Assebly του Χόπκιντον, όπου μας έγινε αποθεωτική υποδοχή και απαντήσαμε σε πολλές ερωτήσεις των μαθητών. Το απόγευμα σε πολλά σπίτια Αμερικανών έγιναν πολλά πάρτι και δεξιώσεις, ενώ συγκινητική ήταν η πρόσκληση από τον κ. Ανδρέα Καρπούζη και τη γυναίκα του κ. Θέμι από την Κω – επιφανής επιχειρηματίας με προσφορά στον Ελληνισμό, από την περιοχή του Φράκινχαμ – και τον σπουδαίο Έλληνα φίλο του και εθελοντή στο κέντρο “Φιλοξενία” της Ιερής Μητρόπολης Βοστώνης κ. Γεώργιο Ιακώβου και τη γυναίκα του Αμαλία που φιλοξένησαν και δεξιώθηκαν πολλούς από εμάς και μας έκαναν να νιώσουμε ακόμα περισσότερη την παραδοσιακή ελληνική φιλοξενία.

Το Σάββατο αναλώθηκε κύρια στην έκθεση του Μαραθωνίου με καταπληκτική οργάνωση (μέσα σε λίγα λεπτά, χωρίς συνωστισμό και προβλήματα, έπαιρνες το νούμερο και το αναμνηστικό τσαντάκι) με πολύ καλές τιμές προσφοράς από τους εκθέτες (τιμές στα παπούτσια π.χ. όλων των γνωστών εταιριών στο ¼ της τιμής που πουλιούνται στην Ελλάδα!!! αλλά και σε πολλά άλλα είδη καταπληκτικές προσφορές), ενώ πολλοί ήσαν ήδη σε πολλά ενδιαφέροντα σημεία της πόλης της Βοστώνης, όπως π.χ. στα Μουσεία, στους Κήπους, στο λιμάνι, σε πολλά καλά μαγαζιά κ.λπ.

Σάββατο βράδυ, πολλά σπίτια μας είχαν τραπέζι και πολλές παρέες είχαν ήδη δημιουργηθεί, με τους ανθρώπους της περιοχής, ενώ το ίδιο έγινε την Κυριακή με την παρουσία και του ελληνικού στοιχείου, με επίσκεψη στη “ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ”, το Ίδρυμα Υποδοχής και Περίθαλψης των Απόρων και εχόντων ανάγκη Ελλήνων στη Βοστώνη, Ίδρυμα που έχει προσφέρει πολλά, πάρα πολλά και αξίζουν θερμά συγχαρητήρια η Μητρόπολη Βοστώνης και όσοι ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ προσφέρουν, ενώ το απόγευμα πια, στα σπίτια των φιλόξενων οικογενειών άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τον Μαραθώνιο.

Δευτέρα και στην κεντρική πλατεία του Χόπκιντον 23.000 Δρομείς απ όλο τον κόσμο κι ανάμεσά τους εμείς οι 71 Έλληνες Δρομείς, σ’ ένα πολύχρωμο πλήθος, με πρωτοφανή τάξη και χωρίς κανένα πρόβλημα, με απόλυτη οργανωτική επιμέλεια, δόθηκε στις 9.32 (για την ελίτ) και στις 10.00 και στις 10.30 η εκκίνηση του ιστορικού 114ου Διεθνούς Μαραθωνίου της Βοστώνης. Από την πρώτη στιγμή αντιληφθήκαμε ότι ο Μαραθώνιος αυτός ήταν εκπληκτικός σε ΟΛΑ του. Σε οργάνωση, σε υποστηρικτές, σε κόσμο που χειροκροτούσε, σε ατμόσφαιρα. Περισσότερα από 2 εκατομμύρια κόσμος!!!!! Σε όλη τη διαδρομή σαν να έσπρωχναν κάθε συμμετέχοντα Δρομέα σε μια καταπληκτική κούρσα. Μια λεπτομέρεια που ξεχάσαμε να αναφέρουμε ήταν ότι η ελληνική αποστολή συγκεντρώθηκε σε ειδική σκηνή στο σπίτι (περίβολο) του προέδρου της Αθλητικής Ένωσης Χόπκιντον Michael Nisch, ο οποίος είχε και του πουλιού το γάλα το πρωί πριν την εκκίνηση, 5 φυσιοθεραπευτές που έκαναν μασάζ, γιατρούς, θέρμανση!!!, ενώ εκεί ψάλαμε τον Εθνικό Ύμνο, μεταφέραμε τη φλόγα του Μαραθωνίου Δρόμου και γενικά οι στιγμές ήταν συγκλονιστικές και συγκινητικές όταν η πρώτη ομάδα ξεκίνησε για τον Αγώνα, αλλά και όταν η δεύτερη ομάδα κατευοδώθηκε από τα μέλη της Αθλητικής Ένωσης. Ας επανέλθουμε όμως στη διαδρομή. Τα εκατομμύρια των θεατών υποστηρικτών από το πρώτο μέρος μέχρι το τελευταίο μέτρο δημιούργησαν μια καταπληκτική ατμόσφαιρα. Χαιρόταν κανείς να τρέχει. Δεν ήθελε με τίποτε να τελειώσει αυτή την καταπληκτική ημέρα την κούρσα. Χιλιάδες οι Έλληνες με ελληνικές σημαίες, όταν μας έβλεπαν μας αποθέωναν. Τα νέα της αποστολής μας τους είχαν κινητοποιήσει. Η διαδρομή πιο εύκολη από αυτή της Αθήνας, βοήθησε παρά την κούραση, το Jet Lang, τις συνεχείς επισκέψεις και τις εκδηλώσεις, τους περισσότερους Έλληνες Δρομείς να πετύχουν εκπληκτικούς ατομικούς χρόνους. Τερματίσαμε ΟΛΟΙ. Μοναδική επιτυχία σ’ ένα μοναδικό ονειρώδη Μαραθώνιο, σε μια καταπληκτική ημέρα. Πολλοί έκλαιγαν από συγκίνηση. Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα. Αλλά πολλοί έκλαιγαν γιατί συνειδητοποίησαν ότι η τεράστια διαφορά μεταξύ Βοστώνης και Αθήνας, έκανε τη συγκίνηση τόσο μεγάλη. Γυρισμός στα σπίτια, μεσημέρι… Συγκινητικές στιγμές, αγκαλιές, φιλιά, κλάματα… Από τις οικογένειες… Από εμάς… Μας κρατούσαν σφιχτά… Φαντάζαμε και ήμασταν κάτι το ξεχωριστό γι’ αυτούς… Το απόγευμα όλοι μαζί, αγαπημένοι, χαρούμενοι στα μαγαζιά του Χόπκιντον, στο Bill’s Pizza και στο Τsiao’s… η έκρηξη, τραγούδια ελληνικά, τραγούδια αγγλικά, χαμογελαστά πρόσωπα, η απόλυτη συναδέλφωση… Το βράδυ, γεμάτα σπίτια, Έλληνες, Αμερικανοί, χορός, τραγούδι, γέλια, αποθέωση… Όλο το Χόπκιντον, το Άσλαντ, το Χέλιστόουν, όλα τα σπίτια γιόρταζαν τον θρίαμβο του καθενός μας…

Τρίτη. Όλοι κοιμήθηκαν, μαζί με τους άγρυπνους φρουρούς μας, τις οικογένειες, συγκέντρωση στην εκκλησία και μεταφορά μας στο τεράστιο Εμπορικό Κέντρο του Μπένθαμ. Καταπληκτικές τιμές, καταπληκτικά είδη και ευκαιρίες στα περισσότερα πράγματα… Βράδυ στα σπίτια… Η τελευταία βραδιά… Μελαγχολική ατμόσφαιρα… Πρόσωπα που γνωρίζουν ότι αύριο θα φύγουμε…Στεναχώρια αλλά και χαμόγελα και υποσχέσεις… Το καλοκαίρι, το ελληνικό καλοκαίρι δεν είναι μακριά… Κάποιοι ήδη τηλεφωνήθηκαν ότι ήδη έχουν κλείσει τις διακοπές τους στην Ελλάδα… Και του χρόνου; Εδώ, εντάξει. Ο δρόμος άνοιξε και δεν ξανακλείνει. Δεκάδες Έλληνες δρομείς κάθε χρόνο θα πηγαίνουν στη Βοστώνη γιατί αυτός ο Μαραθώνιος είναι ο Μαραθώνιος για τον κάθε δρομέα που ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ ένα ΤΕΛΕΙΟ ΚΑΙ ΙΔΑΝΙΚΟ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ ΔΡΟΜΟ…

Ξημέρωσε Τετάρτη. Τα νέα από το Χόπκιντον είναι καλά. Πετάμε και ο πρόξενος κ. Ορφανίδης μας συντροφεύει επί ώρες μέχρι να επιβιβαστούμε στο αεροπλάνο και τον ευχαριστούμε πολλοί από εμάς. Εκατοντάδες Αμερικανοί, συγκινητικά μας συντροφεύουν από τα σπίτια στην εκκλησία… για να αποβιβαστούμε στα λεωφορεία για το αεροδρόμιο. Τα μάτια κλαίνε, τα πόδια λυγίζουν, φωτογραφίες τελευταίες κάποιων αξέχαστων στιγμών, κάποιων αξέχαστων ανθρώπων… Τελευταίες ματιές, τελευταίες κουβέντες, υποσχέσεις, παγωμένα θλιμμένα χαμόγελα. Αντίο και η υπόσχεση ότι η Ιστορία που γράψαμε ΟΛΟΙ θα συνεχιστεί…

Ώρες ατέλειωτης πτήσης βαραίνουν τον ερχομό μας στο ελληνικό χώμα… Κάποτε φθάνουμε… Οι εικόνες μας συντροφεύουν για το τώρα, το αύριο, για πάντα… Ο αγώνας της Βοστώνης, αγώνας ζωής για πολλούς, ίσως για όλους θα μας σημαδέψει… Όχι μόνο Εμάς, αλλά ίσως και για όλο τον χώρο των Δρομέων…Οι εντυπώσεις ήταν εκπληκτικές για τους Αμερικανούς οικοδεσπότες. Κάθε ένας από εμάς, επικοινωνώντας αποκόμισε τις καλύτερες εντυπώσεις. Οι υπεύθυνοι της Αθλητικής Ένωσης Χόπκιντον ήταν κατενθουσιασμένοι από την ελληνική αποστολή και το ήθος των Ελλήνων… Οι επαφές, οι διευθύνσεις, τα στοιχεία επικοινωνίας και η ανταλλαγή των ανθρώπινων εμπειριών, των ηθών και των εθίμων, πάντα βοήθησε, βοηθά και θα βοηθήσει… Η ανθρώπινη Ιστορία έτσι προχώρησε, προχωρά και θα προχωρήσει. Γεύση από γνήσια ανθρώπινα συναισθήματα λοιπόν, με μια απαράμιλλη ανεπιτήδευτη ΦΙΛΙΑ ανθρώπων τόσο διαφορετικών, με τόσο διαφορετική κουλτούρα και Ιστορία, ΙΔΟΥ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΕΡΔΟΣ ΚΑΙ Η ΟΥΣΙΑ της μεγαλύτερης ελληνικής δρομικής ομαδικής αποστολής (μέχρι τώρα) στη Βοστώνη από την Τετάρτη 14 έως την Τετάρτη 21 Απριλίου 2010.

Ένα πελώριο ευχαριστώ στους αφανείς εργάτες-που πάντα υπάρχουν-της ελληνικής αποστολής (Κωνσταντίνο Σαμπατακάκη, Γεώργιο Διαμαντή, Μανώλη Τσουράκη) και τόσους άλλους που μας ενέπνευσαν και μας στηρίζουν, από τις οικογένειές μας, και πάνω απ’ όλα αυτόν τον γίγαντα, τον Παναγιώτη Σκουλή που πρώτος άνοιξε κι εκεί το δρόμο πριν από 25 χρόνια, τρέχοντας στη Βοστώνη, που μας υποδέχθηκε-ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ-στο αεροδρόμιο στην επάνοδό μας, μ’ ένα κλαδάκι ελιάς για τον καθένα μας.

Και του χρόνου….. Η Ιστορία συνεχίζεται….

ΠΗΓΗ: Ο Δρομέας