ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΛΕΡΓΗΣ

Πρόσφατα έγιναν δύο διαφορετικές μελέτες, η μία στο Harvard και η άλλη στο πανεπιστήμιο Loma Lind. Οι δύο μελέτες είχαν διαπιστώσει ότι η κατανάλωση ξηρών καρπών έχει ευεργετική επίδραση στη μείωση χοληστερόλης στο αίμα. Οι ερευνητές είχαν εστιάσει στα φουντουκιά, τα καρύδια και τα φιστίκια, λέγοντας ότι είναι εξαιρετικά ευεργετικοί καρποί έναντι της στεφανιαίας νόσου, ενώ μειώνουν σημαντικά τα λιπίδια στο αίμα. Μάλιστα, η μελέτη του Harvard έδειξε ότι η κατανάλωση ξηρών καρπών μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2.

Όπως φαίνεται, οι ξηροί καρποί στο σύνολό τους είναι ευεργετικοί για τον οργανισμό μας, όταν βέβαια η κατανάλωση τους γίνεται με μέτρο. Μια ακόμα μελέτη που ήρθε στο προσκήνιο δείχνει ότι και τα αμύγδαλα δρουν θετικά ως προς τη μείωση της χοληστερόλης στο αίμα. Συγκεκριμένα, επιστήμονες από την Καλιφόρνια και τον Καναδά μελέτησαν μέσω μια ειδικής δίαιτας άτομα με υψηλή χοληστερόλη στο αίμα και διαπίστωσαν ότι τα άτομα που κατανάλωναν αμύγδαλα είχαν σταθερή μείωση της χοληστερόλης στο αίμα τους. Οι επιστήμονες έδωσαν δύο διαφορετικές δίαιτες σε δύο ομάδες ασθενών. Η μία εξ αυτών είχε στο καθημερινό της διαιτολόγιο 74gr αμύγδαλα και η άλλη 37gr αμύγδαλα, αντικαθιστώντας με αυτά άλλα τρόφιμα από το καθημερινό τους φαγητό έτσι ώστε να είναι μειωμένη η συνολική ποσότητα θερμίδων που θα λάμβαναν. Και ο λόγος είναι ότι τα αμύγδαλα έχουν 610 θερμίδες στα 100 γραμμάρια. Μετά το πέρας ενός μήνα, οι ειδικοί παρατήρησαν ότι τα άτομα που έτρωγαν 74gr αμύγδαλα είχαν 10% μείωση στη χοληστερόλη τους, ενώ τα άτομα που κατανάλωναν 37gr είχαν μόνο 4% μείωση της χοληστερόλης τους. Και στις δύο ομάδες ασθενών, ο δείκτης κακής προς καλή χοληστερόλη (LDL/HDL) μειώθηκε σημαντικά, κατά 12% στην πρώτη ομάδα και κατά 8% στη δεύτερη.

Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι τα αμύγδαλα πρέπει, όπως προαναφέραμε, να αντικαταστήσουν άλλα επιδόρπια ή σνακ για να μην υπερφορτώνεται ο οργανισμός μας με θερμίδες. Σε μικρές ποσότητες, όπως είπαν, οι ξηροί καρποί είναι ευεργετικοί, καθώς περιέχουν μονοακόρεστα λιπαρά οξέα τα οποία μειώνουν τη χοληστερόλη. Ανάλογα μονοακόραστα με αυτά των ξηρών καρπών έχει το ελαιόλαδο, καθώς και το αβοκάντο.

Οι θεραπευτικές ιδιότητες του μελιού έχουν διαπιστωθεί αρκετές φορές. Το μέλι από την αρχαιότητα χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή φαρμάκων, αλοιφών, αρωμάτων, ποτών και αφεψημάτων.

Οι μελέτες που έχουν γίνει τα νεότερα χρόνια έχουν δείξει ότι το μέλι έχει σημαντικές θεραπευτικές ιδιότητες, ενώ οι επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια εντόπισαν ότι είναι εξαιρετικό αντιβηχικό ειδικά για χρήση στα παιδιά. Μελέτη που έγινε από το πανεπιστήμιο του Ιλινόις υποστηρίζει ότι το δημοφιλές έδεσμα έχει σημαντικές αντιοξειδωτικές ουσίες. Οι ερευνητές έδωσαν στους εθελοντές διάφορα εδέσματα και ροφήματα και στη συνέχεια έλεγξαν τα επίπεδα των αντιοξειδωτικών ουσιών μέσα στο αίμα τους.

Οι αντιοξειδωτικές ουσίες δρουν ευεργετικά για την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία της, ενώ έχουν και αντικαρκινική δράση. Επίσης, δρουν ενάντια στους μηχανισμούς γήρανσης του οργανισμού καταπολεμώντας τις ελεύθερες ρίζες.

Από τα αποτελέσματα της μελέτης, διαπίστωσαν ότι το μέλι περιέχει σε μεγάλο βαθμό αντιοξειδωτικές ουσίες της κατηγορίας των φαινολών. Μάλιστα, όσο πιο σκούρο είναι το χρώμα του μελιού, τόσο πιο πλούσιο είναι σε ευεργετικά συστατικά και επομένως πλουσιότερο σε φαινόλες. Και ο λόγος είναι ότι το χρώμα και η σύσταση του μελιού εξαρτώνται από τα άνθη από τα οποία κυρίως προέρχεται.

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι μπορούμε να καταναλώνουμε ανεξέλεγκτα όσο μέλι θέλουμε, γιατί θα έχουμε αρνητικά αποτελέσματα, όπως η αύξηση των επιπέδων γλυκόζης του αίματος μας, η αύξηση του σωματικού μας βάρους και επομένως η παχυσαρκία.  Είναι απαραίτητο να κρατάμε ισορροπία στη διατροφή μας. Η σωστή διατροφή σε συνδυασμό με την άσκηση είναι το «κλειδί» για μια καλύτερη ποιότητα ζωής.

Τα Πρότυπα Ιατρικής Περίθαλψης για το 2017 ενσωματώνουν αρκετές νέες οδηγίες που εκδόθηκαν από την Αμερικανική Διαβητολογική Εταιρεία (ADA), συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αφορούν τη διαχείριση του τρόπου ζωής. Σύμφωνα με τον επικεφαλής του Επιστημονικού και Ιατρικού Τμήματος, Robert E. Ratner, MD, FACP, FACE, τα νέα Πρότυπα περιλαμβάνουν πολύ σημαντικές οδηγίες που βασίζονται σε νέα αποδεικτικά στοιχεία όπως η ψυχοκοινωνική φροντίδα, η διευρυμένη σωματική ικανότητα, η μεταβολική χειρουργική και η υπογλυκαιμία, τα οποία και μπορούν να επηρεάσουν την αποτελεσματική φροντίδα του διαβήτη.

Σε σχέση με τη σωματική δραστηριότητα, είναι η πρώτη φορά που οι οδηγίες της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας (ADA) περιλαμβάνουν σύσταση για τη μείωση του χρόνου που δαπανάται στην καθημερινή καθιστική συμπεριφορά. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι η παρατεταμένη καθιστική συμπεριφορά θα πρέπει να διακόπτεται κάθε 30 λεπτά ώστε να επωφεληθεί η ρύθμιση της γλυκόζης αίματος, ιδιαίτερα σε ενήλικες με διαβήτη τύπου 2.

Επιπλέον, οι οδηγίες της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας (ADA) περιλαμβάνουν, όπως και το 2016, τη σύσταση για μέτρια προς έντονη σωματική δραστηριότητα διάρκειας 150 λεπτών ή περισσότερο, η οποία και πρέπει να μοιράζεται τουλάχιστον σε τρεις ημέρες/εβδομάδα, και να συνδυάζεται ιδανικά με ασκήσεις αντιστάσεων (2-3 φορές/εβδομάδα), ευελιξίας και ισορροπίας (τουλάχιστον δύο φορές/εβδομάδα).

Όσον αφορά τη διατροφική θεραπεία του διαβήτη, αναγνωρίζεται ότι η διατροφή έχει αναπόσπαστο ρόλο στη διαχείριση του διαβήτη. Ωστόσο, για πολλά άτομα, το να γνωρίζουν τι πρέπει να τρώνε παραμένει το πιο δύσκολο μέρος του συνολικού θεραπευτικού πλάνου. Bασικές επιστημονικά τεκμηριωμένες διατροφικές αρχές αναφορικά με την πρόσληψη ενέργειας και θρεπτικών συστατικών στη διαχείριση του διαβήτη είναι:

• Η μείωση της πρόσληψης θερμίδων σε σχέση με τις θερμίδες που δαπανώνται μέσω της σωματικής δραστηριότητας είναι το πρώτο βήμα για την επίτευξη μέτριας απώλεια βάρους, και αποτελεί σημαντικό στόχο για τα υπέρβαρα ή παχύσαρκα άτομα με διαβήτη τύπου 2 ή προδιαβήτη.
• Ένα πρόγραμμα διατροφής που δίνει έμφαση στα συστατικά μίας μεσογειακού τύπου διατροφής, που είναι πλούσια σε μονοακόρεστα λιπαρά, μπορεί να βελτιώσει το μεταβολισμό της γλυκόζης και να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακής νόσου.
• Η επιλογή υδατανθράκων από δημητριακά ολικής άλεσης, λαχανικά, φρούτα, όσπρια και γαλακτοκομικά προϊόντα, με έμφαση στα τρόφιμα με υψηλότερη περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες αντί εκείνων που περιέχουν σάκχαρα και ολιγοθερμιδικών γλυκαντικών αντί ζάχαρης.
• Η κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, όπως τα λιπαρά ψάρια, οι ξηροί καρποί και οι σπόροι, συνιστάται για τη μείωση του καρδιομεταβολικού κινδύνου στα άτομα με διαβήτη.

Είναι σημαντικό να ειπωθεί ότι η προσέγγιση «ένα πρόγραμμα για όλους» δεν μπορεί να εφαρμοστεί στη διατροφική θεραπεία για τη διαχείριση του διαβήτη, ενώ ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα διατροφής, που παρέχεται από διαιτολόγο, αποτελεί βασικό συστατικό του συνολικού θεραπευτικού πλάνου, συμβάλλοντας στον καλύτερο γλυκαιμικό έλεγχο.