Τρέχοντας με διαβήτη

09/11/2009 στις 11:16 μμ (ΔΙΑΤΡΟΦΗ, ΔΙΑΦΟΡΑ, ΕΠΙΣΤΗΜΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ, ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ, RUNNING)

Sören Kruse

«Πριν το διαβήτη το τρέξιμο ήταν απλώς το πάθος μου. Μετά τη διάγνωση, έγινε η προσωπική μου σταυροφορία για να αλλάξω τον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος αντιλαμβάνεται το διαβήτη»

Ο Σόρεν Κρούσε Λιλιόρε, είναι Δανός μαραθωνοδρόμος που συμμετέχει για πρώτη φορά στον Κλασσικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Μόλις συμπλήρωσε τα τριάντα και ήδη έχει πετύχει τον στόχο του, να συμπληρώσει 30 μαραθώνιους πριν τα γενέθλιά του. Πόσο δύσκολο είναι να τρέχεις όμως, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις και το διαβήτη;

Σε ηλικία 22 ετών και ενώ ήταν φοιτητής στο πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης στο τμήμα βιολογίας κάποια παράξενα συμπτώματα, πολυφαγία, πολυδιψία και πολυουρία τον οδήγησαν στο γιατρό. Στο άκουσμα της είδησης, ότι πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, ένοιωσε με μιας να σβήνουν τα όνειρά του. Μια μεγάλη λίστα από πολλά μη και άλλα τόσα πρέπει τον ζάλισαν. Όμως όσο συμβιβαζόταν με την ιδέα άρχισε να σκέφτεται ότι ο διαβήτης δεν θα βάλει φρένο στη ζωή του. Δεν θα διέκοπτε με τίποτα το αγαπημένο του σπορ, το τρέξιμο. Ούτε ο ίδιος ο γιατρός του πιστεύει σήμερα πως έχει συμμετάσχει σε 31 μαραθώνιους ταξιδεύοντας από τη Νότια Αφρική έως το Σινικό Τείχος της Κίνας.

Οκτώ χρόνια μετά καταρρίπτει το ένα προσωπικό ρεκόρ μετά το άλλο. Μόνο φέτος για να πετύχει τον στόχο του, 30 μαραθώνιους πριν τα 30, έτρεξε σε 10 μαραθώνιους σε διάστημα μόλις 9 μηνών. Συμμετείχε σε δύο από τους πιο σκληρούς και επίπονους μαραθώνιους τον Marathon de Sables και τον Olympus Marathon. Στον πρώτο διήνυσε 205 χιλιόμετρα, μέσα στην έρημο του Μαρόκο, σε διάστημα επτά ημερών φορτωμένος από την έναρξη μέχρι και τη λήξη τα απαραίτητα μαζί του. Έναν βαρύ σάκο που είχε τις ινσουλίνες του, τον μετρητή σακχάρου, και φυσικά την ενέργεια του, ισοτονικά ποτά και μπάρες δημητριακών. Στο δεύτερο διήνυσε 47 χιλιόμετρα σε επτά ώρες και πέντε λεπτά. Είχε ξεκινήσει από το υψόμετρο των μόλις 3 μέτρων για να ανέβει στα 2700 μέτρα που βρίσκεται και ο οροπέδιο των Μουσών. Όταν τερμάτισε η ανάσα του ήταν κομμένη. Τα πόδια του είχαν πρηστεί και έκαιγαν από την κούραση, αλλά η ικανοποίηση που ένιωθε ήταν μεγάλη: για μία ακόμη φορά είχε κατάφερε τρέχοντας να νικήσει τον διαβήτη!

Όταν τρέχει ο Σόρεν κάνει συνεχείς μετρήσεις σακχάρου , ελέγχοντας έτσι την κατάσταση της υγείας του- την ένεση ινσουλίνης μακράς διαρκείας την είχε κάνει το πρωί πριν ξεκινήσει τον αγώνα. Πλέον, όπως ο ίδιος τονίζει, γνωρίζει τόσο καλά τον οργανισμό και τις αντιδράσεις του, ώστε έχει γίνει ο γιατρός του εαυτού του. «Αντιλαμβάνομαι τα όρια του σώματός μου και γνωρίζω τις επιδόσεις μου κάτω από πίεση. Δεν έχω όμως τη διάθεση να ρισκάρω την υγεία μου. Όταν διαπιστώνω τα πρώτα σημάδια ζαλάδας και κόπωσης παίρνω τα μέτρα μου, αφού γνωρίζω πως κάτι δεν πάει καλά». Σπεύδει να προσθέσει πως ποτέ έως σήμερα δεν αντιμετώπισε πρόβλημα υγείας ενόσω έτρεχε.

Το γεγονός ότι θα τρέξει την κλασσική διαδρομή, τον γεμίζει χαρά και ικανοποίηση και υπόσχεται ότι θα καταφέρει να πετύχει χρόνο αντίστοιχο με το προσωπικό του ρεκόρ 2 ώρες 58 λεπτά και 40 δευτερόλεπτα που πραγματοποίησε πέρυσι στο μαραθώνιο του Βερολίνου.

Τον ενοχλεί που ο κόσμος δεν μιλάει ανοικτά για το πρόβλημα του διαβήτη και παροτρύνει κάθε διαβητικό να ασχοληθεί με ένα σπορ που ούτως ή άλλως θα τον βοηθήσει να περιορίσει τις επιπλοκές της ασθένειας. Εδώ κάνει μια σημείωση, «ο διαβήτης από μόνος του δεν είναι ασθένεια, ασθένεια τον κάνουν οι πολλές επιπλοκές» και συμπληρώνει «το οποιοδήποτε πρόβλημα είναι λογικό ότι μας φοβίζει, μόνο αν το αντιμετωπίσουμε με την ψυχή μας μπορούμε να ξεπεράσουμε και την λογική».

ΠΗΓΗ: Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009